گیل یار

 التماست کردم نگذاری بروم تو خندیدی  و من گریستم  انقدر که در اشک چشمانم غرق شدم !تو رفتنم را باور نمی کردی  و حالا من  شاعری در سرزمینی دور هستم که کسی زبان واژگانم را نمی فهمد در فکر آنم که به زبان گیل یار ...

سیزده سبتامبر دوباره به المان برگشتم.تصورم این بود که از روز مرگی فرار می کنم.می خواستم روزی ۱۵ساعت کتاب بخوانم اما حالا حوصله نوشتن چند خط را هم ندارم.دو هفته دیگر کلاس شروع می شود و ۵روز هفته درگیرم گیل یار ...